Wat ik nou toch weer vind!
In dit
artikel wordt mij verteld dat er een nieuwe onderscheiding bestaat op reclamegebied. De PIRA award (Positieve Invloed door Reclame Award) wordt toegekend aan reclamecampagnes die rekening houden met de financiële positie van jongeren.
Schiet mij nu maar even lek dan. Met mijn bijna-25-jaar ben ik zo'n beetje klaar met jongere-zijn. Komen ze nu mee. Waar waren jullie toen ik in een AnneFrank-Achterhuis-Achtige studentenkamer m'n dagen moest doorbrengen met een pan spaghetti en een fles ketchup? Waar we ons laatste kleingeld bij elkaar flikkerden voor een pitcher bier waar we met tienen van dronken (kleine slokjes!)
Waar ik die prachtige Aldi, Lidl, Zeeman en Wibra ontdekte? Waar zat je toen godverdomme met je PIRA? Preutse Inspiratieloze Raadselachtige Actie! Mij is als klein meisje gewoon geleerd dat je niet meer geld moet uitgeven dan je hebt. Nee, je mag geen nieuwe knikkerzak als je al je andere knikkers verloren bent. Had je er maar beter mee om moeten gaan. Sukkel.
Het probleem ligt dus echt niet bij reclames. Het ligt bij de huidige 'jongeren' die denken dat ze maar meteen het allerbeste en allerduurste moeten hebben en dat het wel okee is om jezelf in de schulden te steken. Geef de reclame maar weer de schuld. Als je een zomer lang aardbeien hebt geplukt tussen de stinkende polen voor 10 cent per kistje denk je wel twee keer na voordat je dat veel te dure telefoonabonnement afsluit.
Laat dat de PIRA-award zijn. Jongeren die zo achterlijk zijn dat ze hun financiële situatie verneuken onder invloed van reclame mogen voor straf aardbeien plukken bij 30 graden. Dat zal ze leren, die huftertjes.